1 juli Naar ons einddoel

Vandaag stonden de zoutmijnen op het programma, dus hup in de Truus op 4 wielen, na het ontbijt, en gaan. De zoutmijnen waren dichtbij en we waren al via een site gewaarschuwd dat langs de kant van de weg allemaal mensen in gele/oranje hesjes stonden en die wilde dat je bij hun de auto parkeerde, dan moest je soms minimaal nog een half uur lopen in stijgende  lijn, was een grappige gezicht al die mensen die naar ons stonden te zwaaien, zo grappige dat we het rondje 2x deden, dit was natuurlijk een foutje navigatie. Eenmaal aangekomen stonden wij te wachten op Ilse en Gerard, die helemaal in winter kleding naar buiten kwamen kon wel 16 graden zijn in de mijn, stonden Juut en Juul rustig in een 3 kwart broek open Nikes en een vest je aan. Wij wilde tickets kopen maar we werden gewaarschuwd door een Poolse meneer die heel goed Engels sprak, dat hier geen tickets voor de mijn konden kopen maar verderop, maar dat de tickets waren uitverkocht voor vandaag het was extreem druk vandaag. Wij toch naar boven en een rij voor die kassa niet normaal, even op de site gekeken de eerst volgende tickets waren te koop voor 3 juli smiddags( helaas dan kunnen wij niet). En eigenlijk konden we het weten zowel op de site en als Ben zijn Justyna ( ja, ook Ben heeft een Justyna, collega op van het werk, ik noem altijd Ben zijn Justyna het zaadmeisje, zij verzorgd het planten zaad enzo) hadden ons hiervoor gewaarschuwd, maar omdat wij het niet zeker wisten of we de zoutmijnen zouden aandoen hebben we geen kaartjes gereserveerd. Komen we gewoon nog x terug.

Dus op naar onze Justyna, verder op de A4, want de A4 is een belangrijken ader door Polen heen, dit was ook het meest saaiste stuk wat we tot nu toe gezien hadden, viel er gewoon van in slaap.

Bij lancut aangekomen zou Peet ons bij de brug opvangen, want geen een TomTom of routeplanners kan dit makkelijk vinden, goed wij konden de brug die Peet bedoelde niet eens vinden ,dus 2x het zelfde rondje, Peet een appje  gestuurd  waren we stonden en jouw hoor daar kwam hij en loodste ons naar het huis van Justyna’s ouders. Daar werden we hartelijk en zeer gastvrij ontvangen. Justyna’s ouders wonen prachtig kan niet anders zeggen, groot stuk grond, wat uit 3 delen bestaat voor, midden en achter stuk. Na koffie met gebak( mama zelf gemaakt) gingen de heren aan de whisky of wodka behalve Justyna’s Papa die moest nog werken.

Daarna kwam het eten op tafel over heerlijk maar veel te veel, zeker voor mijn buik, na het eten ging Justyna’s vader werken en wij ging een rondje om de kerk om het maar zo te zeggen.

We zijn naar de begraafplaats geweest, die zien er wel even anders uit dan bij ons. Bij ons is alle eenvoudig, hier met pracht en praal allemaal marmeren tombes volop met bloemen en kandelaars, afbeeldingen van de overleden mensen, kruizen, Mariabeelden en bloemen heel veel plastic bloemen maar ook soms hele stukken met bloeiend onkruid.

Justyna verteld heelveel over hun dorp, dan gaan we naar hun Kerk, deze is speciaal omdat hier een hout doek van de Maria hangt en dit doek heeft een hele geschiedenis, De kerk heet Mary Queen of Polish, hier gaan Peter en Justyna ook trouwen. Mensen komen van uit heel Polen ook hier heen het is een soort bedevaartsoord.

Ilse en Gerard kregen een heel vervelend nieuws uit Nederland, hun dochter Zsuzsika had een miskraam gekregen en dit was niet de eerste x keer, maar nu gaat Justyna een briefje schrijven in het Pools en dat word bij het dok van Maria gelegd zodat de hele gemeendschap voor Zsuzsika kan gaan bidden, dat het alles toch goed komt.

Na het dorp en hun ooievaars nest te hebben bekeken gingen we weer op huis aan om een bakkie te drinken en daarna vloeiende de drank weer hevig. De moeder van Justyna maakt echt alles zelf zondag overheerlijke bladerdeeg hapje gemaakt en zelf gemaakt limoncello( kom uit een ei had dit nog nooit gedronken) maar lekker, dit gaan wij natuurlijk thuis ook maken, we kopen hierheen fles Spirytus 95% alcohol en met het recept van Justyna’s moeder moet het lukken.
 

We zijn nog niet zo laat op onze 1.40 gaan liggen, maar moe en zeker voldaan zijn onze oogje dicht gegaan.