Naar huis 4 en 5 oktober 2019

Ben en mijn vader zitten sport te kijken, ja we zijn weer thuis, en ik sluiting onze reislog af voor al onze volgers, die met ons mee zijn gereisd.

Vrijdag, de dag dat we de kamper moesten inleveren, op ons gemak had Ben pancake’s gebakken, hebben we dat ding aan binnenkant schoon gemaakt, hij rook heerlijk naar doucheschuim, zo schoon hadden wij hem niet gekregen. De spullen die we overhadden, zetten we op de picknicktafel voor de volgende gasten, water,toiletpapier,dat speciale spul voor in de toilet, dat vergat ik telkens. De rest in de vuilniszak,  aangebroken namen we niet mee naar huis. Zie ik een dame lopen en vraagt aan haar of ze soms nog water enzo nodig had, kon ze het meenemen, bleek het een Hollandse te zijn, die met zijn 3 dames  6 weken door Amerika aan het trekken waren en naast hun stonden ook 2 dames die 3 mnd gingen, dus die konden onze overvoorraad wel gebruiken. Ook doneerde we onze koekenpan en konden wij op weg  gaan omdat ding af te tanken en hup terug naar zijn stalling. Zeiden ze dat zowel de tank als de butagas niet vol zat, we lieten de bonnetjes van het tanken zien, maar butagas , daar kregen we een boete op, we zeiden nog dat kan niet blablablabla, maar de dame hield voet bij stuk, ik had al een paar x gezegd tegen Ben wat ben je aan het koken, of je heb gasfornuis niet uit gezet, ik ruik gas maar hij rook nooit wat, denk toch dat het niet helemaal safe zat. Als ik had geweten dat ze niet zo nauw keken naar het schoonmaken, had ik mij minder druk gemaakt. Maar goed de volgende bewoners konden zo vertrekken.

We bestellen en taxi die ons naar het vliegveld kon brengen, daar deden we toch zowat een uur over, de wegen rond LA waren druk bezet, en zeker naar het vliegveld, we hadden een Koreaanse (zuid)taxi chauffeur,  die  mailde regelmatig naar het Witte Huis zei hij om te vragen over een bom op leider KIM gegooid kon worden.

De koffers konden we gelijk al kwijt op het vliegveld, en toen begon het lange wachten, we gingen pas om 19.00 de lucht in, 6 uur op het vliegveld is veel te lang,  verschrikkelijk gewoon, zo jammer dat dit niet beter op elkaar is ingespeeld, of dat er een ander alternatief is of word aangeboden. Om half 7 begon het borden, rijen dik, dus dat ding zit tot aan zijn nok toe vol, verschrikkelijk. Ben had gezegd heb 2 plekjes aan het gang pad gevraagd, foutje dus een plekje aan het gang pad, en wie zat daar, ikke niet. Dus toen begon de mega zit naar huis, wat eten, wat drinken, wat dommelen, soms een stukje film kijkenden dan sta je om half 4 smiddags in Hamburg, ja we gingen ook weer eens 9 uur voorruit in de tijd, gelijk 9 uur ouder, en dat voel je dan ook na z’n vliegreis.

Naar Amsterdam, dat ging heel raar, reizen wij de hele tijd met elkaar, gingen I+G een uur later naar Amsterdam dan wij, heel vreemd. In Hamburg door de douane  heen, ik werd er uit gepikt voor al gehele controle, mee naar een kamertje, werd helemaal bevoelt, tussen mijn broekband en al, schoenen uit. Toen moesten wij daar afscheid nemen van I+G en gaan rennen om het vliegtuig te halen, we werden nog net niet opgeroepen, Maar iedereen zat al, wij vlogen met half leeg vliegtuig, allebei aan het gangpad en bij een nood uitgang, jammer dat het nu maar een uurtje was. Toen wij weer in Naaldwijk waren, kwamen I+G in Amsterdam aan. Denk ook met de koffer wat we hebben niets meer gehoord.

 Amerika, in 17 dagen hebben we ong 4412 km gereden, dat is aan benzine 1383,54 dollar omgerekend in euro’s 1260,17, dus je kan zeggen onze koets lustte een slokje. We hebben veel gezien maar ook heel veel niet gezien, we hebben keuzes moeten maken, en we hebben veel geleerd van Amerika, het land van uiterste, big,bagger,bigst, maar over een ding waren we het allemaal eens “ Het was een onvergetelijke reis”.

Dank jullie wel volgers, voor de leuke reactie terug, dat jullie de taal/tikfouten voor lief hebben genomen. Wij gaan Amerika nu nog x rustig tot ons laten komen, foto’s uitzoeken en in een boek opslaan.

groetjes

Ben en Karin