Dag 5 op het program de wandeltocht Pico do Arieiro

Vanochtend vroeg uit de veren, we gaan de top beklimmen van de Pico do Arieiro, wekkertje liep dus extra vroeg af, douche, ontbijten en gaan, bij de auto eerst maar weer terug om het draadje te halen zodat de telefoon contact kon maken met onze begeleidster in de auto.

Paar keer links en rechts en opeens zegt mevrouw een scherpe bocht naar recht, wij rustig rijden een scherpe bocht en gelijk een loodrechte helling op, niet op deze manier, wij rijden een stukje door, draaien de auto en neem een aanloopje om de helling te berijden, puf,puf dat was spannend een smal straatje met tegenliggers en auto’s langs de kanten geparkeerd, onze dame zegt nog een x links en dan weer recht, en dan komen we op een straatje, en we denken allebei dit is niet normaal zo stijl. Ben geeft gas en we gaan een heel stuk omhoog maar ineens gaat de auto gek doen, Ben kan gassen wat hij wil, het kreng slaat af, op de rem en handrem en starten, niet in zijn 1 weg, niet in zijn 2 weg, de auto kraakt en piept en geeft allerlei seintjes, maar deed niets meer. Ik pufte ook met de auto mee, dacht misschien help dat, Ben zei, wat je zitje te puffen en te kreunen, ik zeg dat hoort, deed mijn moeder ook altijd, en hielp het, weet ik niet meer. Er zit maar één ding op in zijn achteruit de berg af, dus van de handrem af maar wel blijven remmen, ook ik had het zwaar, we vonden een draai plek en de auto starten weer.

Hoe ik aan deze weg kwam werd er mij gevraagd, huh tip een adres in en dan bepaald Google maps mijn route, deze berg werd vandaag niet beklommen door ons, we hebben mevrouw op nieuw geactiveerd en gingen voor een loop( hike is de tegenwoordige naam).

Zo kwamen we op een parkeerplaats uit ergens in de bergen waar verschillenden wandelingen stonden uit gestippeld, dus nu toch maar die 25 watervallen doen. Zo gezegd, zo gedaan, we keuvelen op ons gemak naar beneden, zeggen nog lacherig tegen elkaar wat je naar beneden loopt moet je ook weer omhoog, geen punt, we lopen langs de levada( is een irregatiekanaaltje in totaal ong 3.000km). De bomen groeien allemaal een kant uit een beetje naar beneden, soms moeten we ook bukken zo lang hangen ze boven de grond, de vegetatie is prachtig van kleur,  verschillende kleuren groen onderbroken door de kleuren geel,paars,wit van de bloemen, we lopen de trappen af naar beneden en gaan steeds lager, soms zijn de paden zo smal dat je op de smalle rand van de levada moet staan om de mensen voorbij te laten gaan. Soms komt er kudde prikstokken je tegemoet, deze hebben alleen oog voor hun stokken,kijken naar beneden, en je moet je voeten smal maken anders krijgen ze een prik van die stok, apart volk, die prikstokken wandelaars. Eindelijk komen wij bij de 25 fontes aan, wat een magische gezicht, een hele grote waterval en heel veel kleine stroompjes, iedereen klautert over de rots blokken om zo dicht mogelijk bij de waterval te komen en dat kan want het mooie groene water wat er had moeten zijn is verdwenen, ook wij klauteren over de glibberige rotsblokken, en ook wij maken foto’s, maar het is een mooi gezicht hoe de waterval naar beneden dondert, we maken plaats voor de volgen klimmers en gaan even bij komen op een rotsblok, de vogeltjes vliegen om ons heen opzoek naar eten, er staan borden geef de vogels geen voer maar mensen snappen dat niet, maar het is een grappig gezicht hoe brutaal deze vogeltjes zijn, maar jammer joh, wij geven niets.

We gaan op de terugreis, en klauteren weer omhoog via de levada, de trappen, en het is druk er gaan steeds meer mensen naar de waterval, dus het is af en toe, passen en meten onlangs elkaar te lopen, maar we komen weer uit op het pad, waar we eerst zo keuvelend over heen liepen, is dus nu net de nek slag, we klimmen en klimmen en bij elke bocht denken we zijn er, we halen mensen in maar ook wij worden ingehaald door de jeugd, ik klim met een mantra in mijn hoofd, noem alle plekken op waar we hebben geklommen van de Himalaya tot aan Canada, maar deze is echt heftig, Ben en ik zijn het niet gauw eens met elkaar maar nu wel, dit stuk was killing.