14 september 2023. Lake Louise en Lake Moraine

Om 05h00 ging vanochtend het wekkertje, ja in maart van dit jaar hadden we een tour geboekt om 06h30 en dat leek toen een goed plan, vanochtend werd daar iets anders over gedacht. Maar goed wie A zegt blablablabla, en de Hillebilly’s trokken erop uit met de camper. Het was ijskoud en lucht was nog met sterren bezaaid, met een slakkengangetje over de weg, want we mochten de afslag niet missen, en boven wonder vonden we het in een keer, de poort van het parkeer terrein ging pas om 06h00 open wij waren op tijd 4 auto’s voor ons en een hele file achter ons, de slagboom ging open en we werden als makke schapen naar de parkeerplaatsen geleid, alleen mobile homes staan ergens achteraf. Met een bus werden we naar Lake Louise gebracht, en daar was een ren naar het beste plekje. Ben wilde eerst niet zijn warme jas aan maar hij was een keertje blij dat hij nar mij had geluisterd, pet op handschoenen en kou kleumen, waar wachten we op, eh Ben dat de zon opkomt en dan krijg je van die mooie kleuren. Het meer was al mooi zonder de opkomst van de zon, van die mooie groen/blauwe tinten, het water, en ja  hoor, daar kwam de zon, een schitterend natuur schouwspel wat ook in het water weerspiegelde.

Lake Louise is vernoemd naar een prinses, Louise Caroline Alberta, en als het meer en de provincie, en is ook een geliefde wintersport plaats.

Na dit schouwspel probeerde we ergens warm te worden met een bakkie maar helaas er was nog niets open, dan maar een hike nar een theehuis, we konden er uit 2 kiezen en we kozen voor de dicht bijzijnde een loopje van ong 3,4 km, moet te doen zijn, toch. Hier hadden wij ons lelijk in vergist en ik denk vele met ons, want dit werd een klim recht omhoog, Lake Agnes en naar het Teahouse, ik heb het zwaar gehad niet normaal, kreeg mijn ademhaling niet onder en kon niet door mijn neus ademhalen door de verkoudheid. Ik had het zwaar, en dan liepen er mensen nar boven die een hond of een kind als bagage mee naar boven sjouwde, ik had al genoeg aan mijn eigen kilo’s, belachelijk wat heeft z’n kind of hond er aan, liep ik te mopperen. Maar gelukkig kwam er weer een lake aan Mirror Lake, glashelder was dat water, en hier konden we even zitten op een steen om bij te komen te genieten van het uitzicht en we hadden een soort kastengeest broodjes bij ons, dus die konden we nuttigen. We moesten het eten wel verdedigen, er waren kappers op de kust, die notenkrakervogel, vloog vlak ver je heen en probeerde het dan uit je hand te pikken, Ben hield zijn broodje goed vast maar ik was mijn laatste stukje kwijt. Na deze pauze konden we weer met frisse moed verder, maar die moed was bij snel weg, Ben had al een paar x gezegd zullen we terug gaan, maar een Boogaard geeft niet zo gauw op, er was zelfs een moment dat Ben zei gaat het, dat ik spontaan begon te huilen, kreeg mijn hele lichaam niet meer onder controle, alles schudde en deed zeer, kon geen adem meer halen, mijn lichaam even op rust stand gezet en de laatste 800 mtr heb ik ook gehaald, 4 jaar geleden was ik nog een berggeit maar die long-covid heeft bij mij toch wat verwoest. We hebben een heerlijk bakkie thee gedronken en lekker uit gerust en genoten van het mooie weer, want koud was het zeker niet meer, de terug weg(daar zag ik tegen op) liep voorspoedig, we klommen over rotsen en bomen en bij Mirror Lake liepen we weer op het pad dat wij hadden beklommen, en ik had medelijden met die zwoegers die nu nog naar boven gingen. Aangekomen bij Lake Louise was het een drukte niet normaal terug naar de Parkeerplaats en we werden met de bus naar Lake Moraine gebracht, ook weer mooi, hier waren ze ook volop aan het soppen en kanoën, net als bij Louise, daar hadden we geen hike gedaan, maar lekker langs het water gelopen, rond een uur of 2 pakten we de bus weer terug naar de camper, op de campground aan gekomen hebben we de camper bij het toilet gebouw met de douches stil gezet en zijn eerst gaan douche en toen naar onze plek gereden, anders moesten we 10 minuten lopen en daar hadden wij geen zin en puf meer voor. Voor dat de kippen op stok gaan, liggen wij al plat.