15 september 2023 op naar Jasper

Wekkertje liep op tijd af, want vandaag deden we Icefield Parkway of de Highway 93 naar Jasper, diens maar 230 km lang, maar daar zitten zo veel stops in dat je echt best wel een hele dagbesteding is. Alleen op tijd en liep niet hoe het lopen moest, we krijgen telkens bericht dat onze grijs watertank vol zit maar dan toch maar weer legen, en waar zat ook alweer dat ding waar we water konden bijvullen, 2 optie maar we kunnen er maar een vinden, en waar we het zilverkleurig sleutel voor moeten gebruiken was niet voor ons, er is nog een water aansluiting maar daar staat danger en dead, toch maar openen en ja hoor het gat om de zoetwater tank bij te vullen, we zijn gelukkig maar een uur verder pfffffft.

Onze trip naar Jasper kan beginnen:

1ste stop Herbert lake, vernoemd naar onze schoonzoon en natuurlijk ook onze donders van kleinzonen Delano en Dani Herbert.     Bow lake, ook weer mooi met dat mooi gekleurde water, en weerspiegeling, Peyto Lake, een aardig klim naar boven, maar het gaat al beter dan gisteren,halverwege splits het pad, daar komen de bussen aan en de mensen die hier uit komen blijven lekker 3 breed lopen terwijl het pad maar voor 2 breed is, irritatie momentje

De Hillebilly’s kachelen zachtjes  door over de 93, hier en daar een stop moment, we doen bakkie met een overheerlijk cookie.

De Mistaya Canyon pakken we ook mee, het is een klein loop, maar gelukkig ook stijl er is een soort waterval achting riviertje , en overal lopen er mensen lelijk in de weg.

Ook in Canada kamperen de mensen op de vreemdste manier soms in een hangmat in een boom, soms in een truck zoals onze Jeroen rijd. Je zit caravan waar je naar binnen moet kruipen, maar er gaan ook hele flats voorbij.

we besluiten bij een stop wat te eten, ben ondertussen alle namen kwijt, dat komt wel weer als ik thuis ben, na de lunch besluiten we door te kachelen naar de Gletsjer, hier klimmen in de wind weer naar boven, ja ik verwacht wat stralend wit, maar helaas veel bruin ijs, lijkt wel op onze sneeuw als ze gestrooid hebben, maar het is een machtig gezicht zo naar boven, al ruim honderd jaar geleden is hij gaan smelten.

De laatste stop word Athabasca Falls, hier stromend het water nog lekker snel naar beneden, ook weer schitterend, kan je nagaan hoe hij stroomt als het dooit. Na dit allemaal te hebben bekeken gaan we kijken waar we kunnen slapen, dat valt niet mee, veel campground zijn dicht, of zitten vol, we komen op en over Overflow te staan.

Onderweg spotten we nog wat hert achtingen beesten.

Op de campground  gaat Ben aan het eten beginnen en ik stort in na het eten is rond half 9 gaan we plat, ik ben op