22 september 2023. Vancouver Island

Vandaag doen wij de oversteek naar Vancouver Island, we weten alleen nog niet hoe laat, we staan ingepland voor half 9 vanavond, dat is een beetje jammer, mar wij hadden begrepen dat we konden  bellen voor en tijdslot, dat hadden we van de week al geprobeerd maar helaas geen contact, een mail gestuurd en we worden weer door verwezen naar waar we de reis geboekt hadden, huuuh. Dan maar via hun boeken en hopen dat de er één beschikbare tijd is, half 9 in de avond ruim 1,5 uur varen dan is het pikke donker, ziet dan nog maar een slaapplaats te vinden.

We besluitend het ontbijt naar de Ferries te rijden, en kijken of we toch eerder mee kunnen, en ja verdomd we kunnen mee, dan is het nog ruim 1,5 uur wachten in d rij voor dat we de boot op mogen, Kunnen we op ons gemak mensen kijken, wat een troep hebben die Canadezen i hun auto, ze leven gewoon in dat ding, ze kleden zich om, ze slapen er in, ze wonen er gewoon in, menen hebben ook allemaal haast, lopen allemaal hier met een koffie beker in de hand, gezellig bij elkaar bakkie doen, kennen hier niet denk ik, praatje op straat met je eigen koffie/thee in de hand, is wel makkelijk zo, heb je geen koek in huis meer nodig.

Eindelijk mogen we de boot op, gasfles dicht en gaan, we lopen naar het zonnedek, wel zon maar ook fris, wat een mooie vergezichten heb je, we speuren natuurlijk ook de zee af, misschien zien we en walvis je weet maar nooit.

Ook op de boot is het weer menen kijken, de meeste hebben alleen maar tijd om een fotoreportage te maken van hun zelf, zakken leeg,hand in de broekzak, een gemaakte kus alles voor het perfecte plaatje, alleen genieten van het uitzicht, nee dat is niet belangrijk, zo zonde.

We gaan ook een onsje lopen zowel boven dek en al er een lager, en besluiten een zoete aardappel patatje te nemen, blijven gezond bezig.

Daarna gaan we weer naar boven, nog effe in het zonnetje, en ja hoor, wat ziet mijn oog, eerder dan de kapitein, spuiters in de verte en een staart van een walvis, de kapitein roept het om, had ik nu maar mijn lens snel verwisseld.

Rond een uur of 1 staan we aan de overkant en gaan opzoek naar de camping, had het adres in het elektrische wijf geplaatst, maar zij mot mij niet, adres weg, dan ontploft ik lichtelijk, telkens als ik wat invoer of ze kent het niet of ze gaat uit, en als Ben het doet, blijf dat kreng het doen, ligt aan de vingers volgen Ben, nu daar heb ik geen ervaring mee. De Bitch laat ons natuurlijk weer verkeerd rijden maar we hebben de campground gevonden, we kijken op zee uit.

Als we onsje gaan lopen zie ik zee otters, zo grappig maar fototoestel ligt in de camper