24 september 2023 Ucluelet

Zo als gisteren al geschreven had, veranderen van koers, gisteravond had Ben nog met personeel van de campground gesproken en die geven 50 ml regen morgen, dat is een crime om de campers uit de vakken te krijgen, we te allemaal op een soort zacht grond.

De “Hillebilly’s “ vertrokken op tijd, en van de regen was nog niet veel te zien, op naar Port Alberti, dat had ik opgezocht dar heb je een Fish Ladder, dat wilde ik(we) zien. Maar eerst een stukje rijden, onze elektronische Dame kon wel het plaatsje vinden maar niet ladder, maak niet uit we komen er wel. We tuffen op ons gemakkie ove de paden, Canada slaapt nog het is zondag en nog vroeg. De bomen gaan steeds meer naar de herfst kleuren, wat een pracht gezicht is dat, helaas ligt er ook een aangereden hertje op de weg, zielig. Terwijl we zo tuffen overdenk ik dat hier weinig asielzoekers en moslims wonen, Canada is denk niet zo intrek, terwijl er ruimte zat is. We besluiten een bakkie te doen bij Tim Norton ( soort MAC maar dan zonder patat maar met heelveel lekkernij van muffins enzo). 

Het is vandaag 24-9  Wereld Waterdag in Canada, geen idee wat ze hier mee bedoelen, water zat hier, al liggen heelveel beekjes/riviertjes er ook wel droog bij, we schudde verder naar ons doel, als de elektronische dame het niet meer weet, gaan we over op de kaart, blijkt ook voor ons beter te werken, anders krijgen we lichte irritatie, en dat wil je niet op vakantie.

We hebben onze bestemming gevonden en gelukkig zijn we niet alleen, zondag, wereld waterdag, schitterend weer, ja dan doen de Canadezen niet anders dean de Hollanders, gaan er massaal op uit. We zetten het ding neer, trekken de wandelstampers aan en gaan ook naar de Stamp River Fish ladder toe. Je heb hier uitkijkpunten langs de rivier en die bieden een prachtig uitzicht op de zalm die inch een weg omhoog baant langs de watervallen en de vistrappen, dus dit is trekpleister zowel voor de mens als voor de zwarte beer, maar met al die mensen blijft die zwarte beer waarschijnlijk thuis in zijn hol.

Er zitten 2 mensen in een golfkarretje en die roepen nar ons beer aan de overkant, beer aan de overkant, mijn fototoestel zat nog in mijn tas en mijn mobiel ook, Ben had gelukkig zijn mobieltje bij de hand. Terwijl ik mijn uitrusting uitgepakt heb is beer weg, in mijn ooghoek zie ik een paar mensen naar boven rennen, ja Boogaard er achter aan, en ja hoor daar zat er een bij de Fish ladder, waar je ook de zalm uit het water ziet springen, Man wat en machtig gezicht, die zalm die uit kolkend water springt omhoog te komen, en die beer die likkebaardend zijn snoet aflikt aar telkens mis grijpt, en dan…….ja dan vangt de beer een zalm en niet z’n kleintje, spartelen die zalm, die gaf zich ook zomaar niet over, maar wat moet je, in die klauwen van die beer, de beer neemt de zalm in zijn armen en neemt hem mee…..weg bij ons vandaan. Wat ws dat prachtig om te zien, we besluiten om nog een stukje hoger te klimmen, het is ulk mooi weer, de Canadezen Piet Pelleboer is ook abuis. We lopen een lekker stukje recht omhoog, en horen zwemmende beer, waar,waar, ja daar,daar. Ben is zo enthousiast die verlaat het pad ( niets voor hem) en ik kom er vlak achteraan, stijl naar beneden, oei mijn evenwicht is niet zo safe meer, maar Ben zegt ik hou je vast en ja hoor daar zwemt een beer, soms gaat hij kopje onder en dan schud hij zijn vacht weer uit, wat een mooi gezicht, hier kan je wel uren naar kijken. Onze dag kan niet meer stuk. De beer gaat weg en wij besluiten terug te lopen naar de camper vol van wat we hebben gezien.

We besluiten toch naar de kust te rijden maar dan aan de andere katheter word of Ucluelet of Tofino, one elektrische dame weet waar dit ligt, prettig toch. En dit word weer een weg met oei scherpe bochten, rare haarspeldbochten, van 80km per uur naar 15 km per uur, hoe je het went of keert de bijrijdster  zit  altijd aan de gevaren kant, kijk altijd de diepte in, mijn linkerarm zit om de armleuning heen geslagen, geef wat tegenwicht denk ik maar. Ben moet altijd water of een snoepje hebben in het bochten werk, op het rechte stuk neemt hij nooit wat, denk ik geïrriteerd. maar goed haal het dopje er af in een s-bocht geef een snoepje in een scherpe U-bocht. Maar moet ook dit keer eer zeggen, de bestuurder had het ding goed onder controle, soms gromde die wat(het ding) maar kreeg geen kans om zijn eigen regie te bepalen.

We nemen nog een stop in het Tia-o-qui-art Tribal park en we lopen daar over de keien van een soort gletsjer, die waarschijnlijk in het voorjaar vol met water staat maar nu redelijk droog is ook zijn er nog diepe kloven met snelstromend water.

Na dit zoeken we een campground op, het weer gaat ook betrekken het word koud, we hebben er en gevonden, met stroom en water, we gaan douche, heb mij  nog nooit in een conservenblik gedoucht maar vandaag wel, ook weer een ervaring rijker, het regent de 50 mm valt nu, Ben heeft een hele tijd in de cabine zitten kijken naar campers die net aankomen, en geeft aanwijzingen van af de bijrijdersstoel hoe ze moeten inparkeren.