26 september 2023 Malayan Mountain Meadows

Vannacht, mijn horloge ging te keer, rond de klok van 05h00 in de morgen, die staat in verbinding met mijn telefoon, maar daar van is al 3 weken het geluid van uit,  mijn horloge bleef maar prrr,prrr doen,ik kijk Ingrid,Ingrid is de interieurverzorgster van Pa, dus ik schrik mijn eigen rot, kruip/spring uit bed. Ben zeg wat is er aan de aan de hand, ik zeg de hulp van Pa, oke,oke. Wat schrijf ze, of ik WiFi heb dan kan ik ff bellen, gelukkig niets aan de hand, en we hebben WiFi, dus ff met  Pa gebeld, we zijn nu toch klaar wakker. Pa was op vakantie geweest met de Zonnebloem,  dus een paar minuten potje praat met Pa, we proberen weer te slapen, maar dat gaat niet echt makkelijk.

Tijdens het ontbijt hadden we een ernstig gesprek, Ben liet gisteren vallen dat hij ook vakantie had, omdat ik geen zin had om op te staan om een koek te pakken en hij kon er volgens mij zo bij, ik kreeg te horen hij rijd, kookt, zet koffie en daar heb ik vannacht toch over na leggen denken, ik gaf toe dat hij veel deed en dat ik ook wel wil koken maar…………ik zorg wel dat alle elektrische apparaten vol zitten als we stroom hebben, ook belangrijk,toch

Na het eten zijn we de rivier gaan bekijken van de camping, maar de ligt er ook erg droog bij, ook hier van die aaibare bomen. We gaan naar het stadje Chemainus, dit had ik al opgezocht staat bekend om zijn muurtekening maar Wim(fotoclub) attendeerde ons er ook nog op. Het is een verschrikkelijk mooi stadje, echt z’n Kerstdorp maar dan nog zonder sneeuw, de muurschilderingen  zijn  prachtig, sommige zijn al meer dan 30th jaar oud. We besluiten een bakkie te doen bij een bakkerszaak, er viel ff een stilte toen wij binnen kwamen, hier zit de grijze jeugd bij elkaar en onder het genot van een bakkie met wat lekkers roddelen dames er flink oplos, ik had een soort koffiekoek genomen maar die was zo groot, die moest ik in stukken scheuren. We lopen naar de haven, daar liggen allemaal boomstammen in het water, we volgen weer de gele voetstappen, en we komen een rij mensen tegen, wat is hier aan de hand……aan de ene kant worden er allemaal spullen afgeleverd 2de hans en aan de andere kant staan de mensen te wachten om naar binnen te mogen om te kijken of er wat bijzit. 

Na een pitstop  die tegen viel, rijden we door naar Duncan, de plaats voor de Totempalen, daar zetten we het ding neer en volgen daar ook de gele voetstappen om de Totems te bekijken, maar wat een verschil van stad, de ene zo lief, deze zo hard, overal zwervers, die wat van je willen, je kan niet echt lekker op je gemak de totempalen bekijken, er lopen hier ook veel locals, de oorspronkelijke bewoners van deze vallei heten de Cowichan( Quw’utsun), deze vallei staat bekend als “het Warme Land” maar er is hier veel armoede. 

De totems zijn mooi en worden goed onderhouden, en bij elke totem staat waar de totem voor staat, maar dat zijn ingewikkelde verhalen, die slaan wij niet op.

We gaan een campground zoeken voor de nacht, en  graag een met douche, maar dat valt niet mee het seizoen is voorbij, maar we hebben een pareltje gevonden, niet zo commercieel ding maar lekker landelijk, we staan aan de ene kant bij een mooi grasveld en aan de andere kant van het pad staan de overwinteraars maar sommige staan er al een tijdje het mos groeit langs de daken.