Dinsdag 20 september Tellin België

Vanochtend gooien we alles om en na goed overleg gaan we naar Verdun, daar komen we langs richting Charleroi, maar dan gaan we niet naar Charleroi maar kiezen ergens anders een camping. Zo gezegd zo gedaan, het is ong een uurtje rijden om in Verdun te komen, maar daar hoeven we niet te zijn het Ossuarium van Douamont ligt uit de stad.  We reden een stuk over de tolweg, de ploegleider mocht er door maar wat wij ook deden we konden niet betalen, dus de slagboom ging ook niet open, gelukkig lag het niet aan ons, er stond een vrachtwagen en die kreeg het ook niet voor elkaar, dan maar op alle knoppen drukken en ja hoor ineens ging er een lichtje je branden en kon Ben door rijden. Bij Verdun aangekomen namen we toch maar de toeristische route, we volgen onze ploegleider en rijden wij door die kleine straatjes van Verdun, en die zijn smal en gaan soms stijl omhoog dus ook stijl en smal naar beneden, soms denk je dat je niet meer verder kan en dan is er een spichtige hoekje, die je dan met moeilijk draaien kan nemen, mensen keken je ook aan van wat doen die domme Hollanders nu weer, tenminste dat dachten wij, sight seeing Verdun laten we achter ons en gaan naar het Ossuarium  van Douamont, hier word de slag van Verdun herdacht, 300 dagen en nachten is hier hevige gevochten en zijn 300.00 mannen om het leven gekomen zowel aan de Franse als Duitse kant,  Het Ossuarium is een monument waarin de resten van 130.000 ongeïdentificeerde soldaten liggen , die allemaal zijn gesneuveld in de eerste Wereldoorlog, de toren van het gebouw word ook wel “de Lantaarn des Doods” genoemd, de toren is 46 m hoog, boven in de toren heb je een wijds uitzicht over de duizenden witte kruizen, die netjes in rijen staan, het word goed onderhouden, wat ik zo knap vind dat ze in de eerste Wereldoorlog al wisten dat we nu met brede grasmaaimachines werken, er rijden er nl 2 op het veld en passen precies tussen de rij graven door, ik verbaas mij daar over. Er staan ook rijen met kruizen zonder naam, bij een daar van leg ik mijn Happy stone neer, had er een in mijn zak meegenomen, met bloemen er op geschilderd en de tekst You never walk alone, misschien niet helemaal op zijn plek, de tekst. Het museum zijn we ook in geweest kregen een film te zien van ong een half uur over de eerste Wereldoorlog, indrukwekkend ook zijn we naar boven geklommen, om daar van het uitzicht te genieten, we lopen ook nog door een zijvleugel met allemaal namen van zeer jongemannen, die hun leven hebben gegeven voor een zinloze oorlog, zo als elke oorlog zinloos is.  Na hier z’n paar uurtjes te hebben gesjouwd gaan we verder naar de Ardennen in naar een camping, de Ardenne is mooi met z’n gloeiende de heuvels, hier is toch wel een beetje een stikstof probleem, hier staan koeien, schapen en ik zie zelfs ezels in de wei staan. Als je nog een opknap huisje zoekt moet je hier zijn, er staan hier genoeg van die vervallen pandjes te koop. Er steekt een vos de autobaan  over, o ik hoop dat hij/zij het red, maar dat zal wel het sluwe beestjes. 
Na anderhalf uur rijden komen we bij de een camping, kantoor is dicht, hangen verschillende  telefoonnr, die we kunnen bellen dat word ook gedaan maar niemand vind het nodig om op te nemen. De kamp winkel is open dan daar maar ff vragen, die jongen die daar werkt heeft nog meer nummers en hij krijgt contact morgen om 9h00 is er weer iemand, maar we mogen alvast een plekje uitzoeken en dan morgen alles verder regelen, oké dan vertrekken wij om 8h00, geintje

Wij hebben met zijn 4en besloten niet meer met elkaar op vakantie te gaan,we zouden eerst nog in 2024 misschien met elkaar naar Canada gegaan 5 weken, maar dat wordt hem niet, mijn zus en ik hebben dan wel het zelfde DNA maar dan houd het ook echt op, dat was vroeger als kind al, en dat is nog zo. Wij zitten om 8h00 klaar om te vertrekken, ik heb tenslotte mijn wandelde wekker bij mij, dan  komen zij  pas uit bed, zij liggen al om 20h00 en wij gaan later, onze interesse liggen soms te ver uit elkaar, ik(wij) zijn net een spons en nemen alles in ons op en willen zoveel mogelijk zien, en onze ploegleiders hebben vakantie, en doen alles op hun dooien gemak, en dat geeft ergernis aan beide zijden, en als 2 Boogaarden ruzie met elkaar hebben dan is de slag van Verdun er niets bij, dan komt alles uit de kast, gelukkig zijn wij geen kinderen meer en trekken we elkaars haren niet meer uit de kop, maar zijn wij 2 wijzen grijze dames geworden, wij( Ben en zij ) houden van rondreizen en zoveel mogelijk zien, zoals we de laatste jaren ook gedaan hebben met de Verweggistan reizen maar door de Corona staan die nu nog steeds op een laag Pitje, en zij doen alles graag op een langzamer tempo.  Nu is zus nog steeds niet lekker Praag, Boedapest is zij de camper niet uit gekomen, nu gaat het in de ochtend maar  smiddags kakt ze in, het is goed zo, wij vliegen straks weer van hort naar her, dat vinden wij fijn, en de ploegleiders gaan  het straks weer heerlijk op hun eigen manier doen.